بخوانـــــــــــــ مرا

منم پروردگــــــــــــــارت

خالقـــــــــــــت از ذره ای نــــــــــــاچیز

صدایـــــــــــــــم کن مرا

آموزگار قـــــــــــــــادر خود را

قلم را .. علم را .. منــــــــــــ هدیه ات کردم

بخوان مـــــــــــــا را

منم معشــــــــــــــوق زیبایـــــــــــــت

منم نزدیــــــــــــــک تر از تــــــــــــو به تو

اینک صـــــــــــدایم کن

رها کن غیر ما .. سوی مــــــــــــــا بازآ 

منـــــــــــــم پروردگار پاکـــــــــــــــــ بی همتا

منم زیبا .. که زیبا بنده ام را دوست می دارم

تو بگشـــــــــــــــا گوش دل

پروردگارتــــــــــــــــ با تو میــــــــــــــ گوید

تو را در بیکران دنیای تنهــــــــــــــــــایان ... رهایت من نخواهــــــــــــــــــــم کرد

بســـــــــــــــاط روزی خود را به من بسپار...

بقیه در ادامــــــــــــه مطلبـــــــــــــــ....

پیرمردیــــ در بستر مرگ بود. در لحظات دردناکـــــ مرگ، ناگهان بوی عطر شکلاتـــــ محبوبش از طبقهـــــــ

پایین به مشامش رسید. او تمام قدرتـــــ باقیمانده اش را جمعــــــ کرد و از جایش بلند شد. همانطور کهــــــ

به دیوار تکیه داده بود آهسته آهسته از اتاقشــــــ خارج شد و با هزار مکافات خود را به پایین پله ها

رساند و نفس نفس زنان به در آشپزخانه رسید و به درون آن خیره شد. او روی میز ظرفی حاوی

صدها تکه شکلات محبوب خود را دید و با خود فکر کرد یا در بهشتـــــ است و یا اینکه

… همسر وفادارش آخرین کاری که ثابت کند چقدر شیفته و شیدایـــــ اوست را انجام داده است و بدین ترتیب او این جهان را چون مردی سعادتمند ترکـــــــ می کند. او آخرین تلاش خود را نیز به کار

بست و خودش را به روی میز انداخت و یک تکهـــــ از شکلات ها را به دهانش گذاشت و با طعم خوش

آن احساس کرد جانی دوباره گرفته است. سپســــ مجددا” دست لرزان خود را به سمت ظرف برد که

ناگهان همسرش با قاشق روی دست او زد و گفت : دستـــــ نزن، آنها را برایـــــ مراسم عزاداری درست کرده ام!!!