بخوانـــــــــــــ مرا

منم پروردگــــــــــــــارت

خالقـــــــــــــت از ذره ای نــــــــــــاچیز

صدایـــــــــــــــم کن مرا

آموزگار قـــــــــــــــادر خود را

قلم را .. علم را .. منــــــــــــ هدیه ات کردم

بخوان مـــــــــــــا را

منم معشــــــــــــــوق زیبایـــــــــــــت

منم نزدیــــــــــــــک تر از تــــــــــــو به تو

اینک صـــــــــــدایم کن

رها کن غیر ما .. سوی مــــــــــــــا بازآ 

منـــــــــــــم پروردگار پاکـــــــــــــــــ بی همتا

منم زیبا .. که زیبا بنده ام را دوست می دارم

تو بگشـــــــــــــــا گوش دل

پروردگارتــــــــــــــــ با تو میــــــــــــــ گوید

تو را در بیکران دنیای تنهــــــــــــــــــایان ... رهایت من نخواهــــــــــــــــــــم کرد

بســـــــــــــــاط روزی خود را به من بسپار...

بقیه در ادامــــــــــــه مطلبـــــــــــــــ....

اگر كه بيهده زيباستــــــــــــ شبــــــــــــ

براي چه زيباستــــــــــ

شبـــــــــــ

براي كه زيباســــــــــــت؟-

شب و

رود بي انحنـــــــــــــاي ستارگان

كه سرد مي گذرد.

و سوگـــــــــــواران دراز گيسو

بر دو جانبــــــــــــ رود

ياد آورد كدام خاطره را

با قصيده نفسگيـــــــــــر غوكان

تعزيتي مي كنند

به هنگامــــــــــــي كه هر سپيده

به صداي همـــــــــــا و از دوازده گلوله

سوراخ

مي شــــــــــــود؟       لب

***

اگر كه بيهــــــــــــده زيباستــــــــــ شب

براي كه زيباست شبــــــــــــ

براي چه زيباســـــــــت؟

احمد شامـــــــــــلو

بوسه یعنی وصل شیرین دو لب

بوسه یعنی خلسه در اعماق شب

برای خواندن ادامه شعر به ادامه مطلب مراجعه کنید

مطلب مخصوص اعضا میباشد

یكي را دوستـــــــــــــــ ميدارم

يكي را دوستــــــــــــــــ ميدارم

ولي افسوســــــــــــــ كه او هرگز نميداند

نگاهشــــــــــــــ ميكنم

شايد

بخواند از نگاه منــــــــــــــ

كه او را دوستــــــــــــــــ ميدارم

ولي افسوســــــــــــ كه او هرگز نگاهم را نمـــــــــــيخواند

به برگ گل نوشتم منـــــــــــ

كه او را دوست ميدارم

ولي افسوس كه او گل را

به زلف كودكي آويخت

تا او را بخـــــــــــــنداند

يكي را دوســـــــــــــــت ميدارم

يكي را دوست ميدارمـــــــــــــ

آدما گاهي وقتا از يه نفري تو ذهنشون يه بت ميسازن
تا اونجايي كه فك ميكنن به هيچ كسي به اندازه اون اعتماد ندارن
وقتي كه اسمش مياد يه حس خوبي رو توي قلبش تجربه ميكنه.
چقد خوبه كه بعضي وقتا تو ذهن آدم يه جرقه زده ميشه كه بابا شايد اين اوني كه تو فك ميكني نباشه،اون جوري كه دوست داري باشه ، نباشه.
يه حس بهت ميگه ميشه با يه امتحان همه چي رو فهميد
اما تو بهش اعتماد داري
يه وقتي اين حس اينقد قوي ميشه كه دچار ترديد ميشي.
چقد دلت ميخواد كه اون سربلند از اون امتحان بيرون بياد.
اما ميدونم چه حالي ميشي وقتي كه ميبيني هيچي اونجوري كه دلت ميخواست پيش نرفته.اون، اوني كه انتظارشو داشتي نبوده.اين موقع است كه پيش خودت ميگي كاش هيچ وقت سوالاي اون امتحان لعنتي رو طرح نميكردي.كاش تو همون بي خبري احمقانه ميموندي.